توضیحات کوتاه:
شماره CAS:590-63-6
فرمول مولکولی:C7H17ClN2O2
وزن مولکولی:196.68
ساختار شیمیایی:
| اطلاعات پایه | |
| نام محصول | Bethanechol |
| درجه | درجه دارویی |
| ظاهر | پودر سفید |
| سنجش | 95% |
| ماندگاری | 2 سال |
| بسته بندی | 25 کیلوگرم / درام |
| وضعیت | جای خنک و خشک |
توضیحات
Bethanechol یک استر مصنوعی است که از نظر ساختاری و دارویی با استیل کولین مرتبط است. یک آگونیست موسکارینی که به آرامی هیدرولیز می شود و هیچ اثر نیکوتینی ندارد، بتانکول معمولاً برای افزایش تون عضلات صاف استفاده می شود، مانند دستگاه گوارش پس از جراحی شکم یا در احتباس ادرار در غیاب انسداد. ممکن است باعث افت فشار خون، تغییرات ضربان قلب و اسپاسم برونش شود.
بتانکول آگونیست گیرنده های استیل کولین موسکارینی با مقادیر IC50 به ترتیب 1837، 25، 631، 317 و 393 میکرومولار برای M1-5 است، در یک سنجش اتصال رادیو لیگاند با استفاده از سلول های CHO که گیرنده های انسانی را بیان می کنند. این افزایش با واسطه M2 در AMP حلقوی ناشی از ایزوپروترنول در روده کوچک خوکچه هندی جدا شده (IC50 = 127 میکرومولار) را مهار می کند. Bethanechol تون پایه حالب داخل مثانه ای جدا شده خوک را افزایش می دهد (EC50 = 4.27 میکرومولار). همچنین هنگامی که با دوز 60 میکروگرم بر کیلوگرم تجویز می شود، ترشح مایع را در ایلئوم، دوازدهه و ژژونوم موش های بیهوش القا می کند. فرمولاسیون های حاوی بتانکول برای افزایش ادرار و بهبود تون عضلات صاف در دستگاه گوارش استفاده شده است.
استفاده بالینی
کاربرد اصلی بتان کلراید در تسکین احتباس ادرار و اتساع شکم پس از جراحی است. این دارو به صورت خوراکی و تزریق زیر جلدی استفاده می شود. به دلیل خطر تحریک بیش از حد کولینرژیک و از دست دادن عملکرد انتخابی، هرگز نباید از طریق تزریق عضلانی یا داخل وریدی تجویز شود. مصرف صحیح دارو با سمیت کم و بدون عوارض جانبی جدی همراه است. بتانکول کلراید باید با احتیاط در بیماران مبتلا به آسم استفاده شود. هنگامی که برای گلوکوم استفاده می شود، از انقباض عضله اسفنکتر چشم و اسپاسم ماهیچه مژگانی سردردهای پیشانی ایجاد می کند. مدت اثر آن 1 ساعت است.
داروها و درمان های دامپزشکی
در دامپزشکی، بتانکول در درجه اول برای تحریک انقباضات مثانه در حیوانات کوچک استفاده می شود. همچنین می توان از آن به عنوان یک محرک مری یا عمومی دستگاه گوارش استفاده کرد، اگرچه متوکلوپرامید و/یا نئوستیگمین تا حد زیادی جایگزین آن برای این موارد شده است.
