اکسی تتراسایکلین هیدروکلراید

اکسی تتراسایکلین هیدروکلراید نمکی است که از اکسی تتراسایکلین با بهره گیری از گروه دی متیل آمینو اساسی تهیه می شود که به راحتی پروتونه می شود و نمک را در محلول های اسید هیدروکلریک تشکیل می دهد. هیدروکلراید فرمول ترجیحی برای کاربردهای دارویی است. مانند تمام تتراسایکلین ها، اکسی تتراسایکلین فعالیت ضد باکتریایی و ضد تک یاخته ای گسترده ای از خود نشان می دهد و با اتصال به زیر واحدهای ریبوزومی 30S و 50S عمل می کند و سنتز پروتئین را مسدود می کند.
اکسی تتراسایکلین یک آنتی بیوتیک است که برای درمان عفونت های ناشی از میکروارگانیسم های گرم مثبت و گرم منفی مانند مایکوپلاسما پنومونیه، پاستورلا پستیس، اشریشیا کلی، هموفیلوس آنفولانزا و دیپلوکوکوس پنومونیه استفاده می شود. در مطالعات روی ژن مقاومت به اکسی تتراسایکلین (otrA) استفاده می شود. اکسی تتراسایکلین هیدروکلراید برای مطالعه همجوشی فاگوزوم لیزوزوم (PL) در سلول های P388D11 و حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه های مایکوپلاسما بوویس استفاده می شود.