توضیحات کوتاه:
شماره CAS: 83-88-5
فرمول مولکولی: C17H20N4O6
وزن مولکولی: 376.36
ساختار شیمیایی:
| اطلاعات پایه | |
| نام محصول | ریبوفلاوین |
| درجه | درجه غذا / درجه خوراک / |
| ظاهر | قدرت زرد تا نارنجی |
| سنجش | 98.0%-102.0% (USP) 97.0%-103.0% (EP/BP) |
| ماندگاری | 3 سال |
| بسته بندی | 25 کیلوگرم / درام |
| مشخصه | پایدار، اما حساس به نور. بسیار کمی در آب محلول است، عملاً در اتانول نامحلول است (96٪). |
| وضعیت | در جای خشک و خنک نگهداری شود، دور از نور شدید و گرما نگهداری شود. |
توضیحات محصول
ریبوفلاوین یک ویتامین B است. در بسیاری از فرآیندهای بدن نقش دارد و برای رشد و عملکرد طبیعی سلول ضروری است. ریبوفلاوین اغلب در ترکیب با سایر ویتامین های B در محصولات ویتامین B کمپلکس استفاده می شود. ویتامین B2 در نهایت در سال 1933 از سفیده تخم مرغ جدا شد و در سال 1935 به صورت مصنوعی تولید شد. نام ریبوفلاوین به طور رسمی در سال 1960 پذیرفته شد. اگرچه این اصطلاح پیش از آن رایج بود. در سال 1966، IUPAC آن را به ریبوفلاوین تغییر داد، که امروزه رایج است. ریبوفلاوین توسط تمام گیاهان سبز و توسط اکثر باکتری ها و قارچ ها سنتز می شود. بنابراین، ریبوفلاوین، حداقل در مقادیر کم، در بیشتر غذاها یافت می شود. غذاهایی که به طور طبیعی سرشار از ریبوفلاوین هستند عبارتند از شیر و سایر محصولات لبنی، گوشت، تخم مرغ، ماهی چرب و سبزیجات سبز تیره. ویتامین B2 به عنوان مکمل غذایی به طور گسترده در آرد گندم، محصولات لبنی و سس استفاده می شود. گاهی اوقات به عنوان رنگدانه استفاده می شود.
فواید ریبوفلاوین
ریبوفلاوین یک ویتامین محلول در آب است که به خوبی جذب می شود و نقش کلیدی در حفظ سلامت کلی انسان دارد. با کمک به متابولیسم چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین ها، نقش عمده ای در تولید انرژی ایفا می کند. ریبوفلاوین برای تشکیل گلبول های قرمز تازه و آنتی بادی در انسان ضروری است که باعث افزایش گردش خون و اکسیژن رسانی به اندام های مختلف بدن می شود.
ریبوفلاوین برای اطمینان از رشد و توسعه مناسب اندام های تولید مثل و رشد بافت های بدن مانند پوست، بافت همبند، چشم ها، غشاهای مخاطی، سیستم عصبی و سیستم ایمنی بسیار ضروری است. علاوه بر این، پوست، ناخن و موی طبیعی را نیز تضمین می کند.
ریبوفلاوین می تواند به پیشگیری از بسیاری از بیماری های رایج مانند سردردهای میگرنی، آب مروارید، آکنه، درماتیت، آرتریت روماتوئید و اگزما کمک کند.
ریبوفلاوین ممکن است به تسکین علائم بیماری های مختلف سیستم عصبی مانند بی حسی و اضطراب کمک کند. تصور می شود که ریبوفلاوین، زمانی که همراه با ویتامین B6 استفاده می شود، برای درمان علائم دردناک سندرم تونل کارپال موثر است.
ریبوفلاوین با فرمولاسیون پروتئین ها مرتبط است و آن را برای رشد طبیعی بدن ضروری می کند.
ریبوفلاوین نقش مهمی در تضمین قرنیه طبیعی و بینایی کامل دارد. به جذب مواد معدنی مانند آهن، اسید فولیک و ویتامین های اضافی مانند B1، B3 و B6 کمک می کند. همچنین نقش اساسی در ترمیم بافت‌ها، بهبود زخم‌ها و سایر آسیب‌ها دارد که بهبودی کامل آنها زمان زیادی طول می‌کشد.
ریبوفلاوین همچنین با تقویت ذخایر آنتی بادی و تقویت سیستم دفاعی در برابر عفونت ها به تقویت ایمنی طبیعی کمک می کند. به یاد داشته باشید که برای اطمینان از تامین ریبوفلاوین که باید روزانه دوباره پر شود، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید.
استفاده بالینی
کمبود شدید ریبوفلاوین به عنوان آریبوفلاوینوز شناخته می شود و درمان یا پیشگیری از این وضعیت تنها استفاده ثابت شده از ریبوفلاوین است. آریبوفلاوینوز اغلب با کمبود ویتامین های متعدد در نتیجه الکلیسمین کشورهای توسعه یافته همراه است. به دلیل تعداد زیادی آنزیم که به ریبوفلاوین به عنوان کوآنزیم نیاز دارند، کمبود آن می تواند منجر به طیف گسترده ای از ناهنجاری ها شود. در بزرگسالان سبورئیکدرماتیت، فتوفوبیا، نوروپاتی محیطی، کم خونی، تغییرات آندوروفارنکس از جمله استوماتیت زاویه ای، گلوسیت و کیلوز، اغلب اولین علائم کمبود ریبوفلاوین هستند. در کودکان، توقف رشد نیز ممکن است رخ دهد. با پیشرفت کمبود، آسیب شناسی های شدیدتری تا زمان مرگ ایجاد می شود. کمبود ریبوفلاوین همچنین ممکن است اثرات تراتوژنیک ایجاد کند و مدیریت آهن را تغییر دهد که منجر به کم خونی می شود.
